|
aaa4
Nowicjusz
| Dołączył: 20 Sty 2016 |
| Posty: 4 |
Przeczytał: 0 tematów
|
Ostrzeżeń: 0/10
|
|
|
|
 Wysłany: Wto 12:23, 13 Cze 2017 |
|
 |
|
|
|
Coz, przyznaje, ze slowo "bogactwo" bylo raczej nieco przesadzone, chyba ze wziac pod uwage jego obrzydliwie materialny sens. Ale obecnie gwizdze na to; rzecz nie ma juz wiekszego znaczenia, gdyz skapitulowalem. Wiem, ze mam do dyspozycji jeszcze jakies dziesiec lat. Ale po ich uplywie bede mial juz odlozona pewna kwote, pozwalajaca przetrwac do czasu, gdy bede sie mogl cieszyc dobrodziejstwem sukcesji po ojcu, ktora pozwoli 16
mi zyc bez wiekszych trosk az do konca mych dni. A jesli umre wczesniej nizli on, to coz za problem? Jestem pewien, ze analogiczna mysl moglbym znalezc u Tymona z Fliuntu, ale dzis juz nie potrafilbym zacytowac jej po grecku!
W gruncie rzeczy nie oddalilem sie tak bardzo pd mych niegdysiejszych milosci, jako ze dzisiaj nadal fascynuja mnie stare obrazy. Tak czy owak niekiedy zdarza mi sie niespodzianka: jakis eksponat znakomicie wprost zakonserwowowany.
Wroce do tego za chwile. Lecz poki co, powinienem wam opowiedziec cokolwiek o Rodrygu, zwanym Rodym. Nie jest to jego prawdziwe miano, tak jak i [link widoczny dla zalogowanych]
Gwen nie jest moim imieniem. Ale wydaje mi sie, ze ono bardzo do niego pasuje. Zazwyczaj przedstawiam Rody'ego jako brata, choc jest on zaledwie moim kuzynkiem "na modle bretonska", jak dawniej mawiano. Liczy sobie dwadziescia jeden albo dwadziescia dwa lata. Wyglada na dziewietnascie, a mowi, ze. ma ich ledwie siedemnascie. Jest jasniejszym blondynem niz ja i nieco ode mnie nizszym, ale pieknym jak bog.
Uzupelniamy sie dosc dobrze, poniewaz obcowanie z ta sama plcia nie zraza tego swintucha, czego doprawdy nie moglbym powiedziec o sobie. (No coz, owszem, potrafie, lecz czynie to z przymusem). Zabralem go kiedys na dwa lub trzy interesujace baliki i odtad zdarza nam sie wystepowac razem. Opowiem wam o tym, jezeli jeszcze trafi sie okazja.
Otoz sadze, ze poznaliscie juz cokolwiek pewnego dyplomowanego absolwenta literatury klasycznej. Kiedym otwieral [link widoczny dla zalogowanych]
ten przydlugi nawias, do poznawania rzeczonego dyplomanta zabierala sie rowniez Rosalie. Ach, Rosalie!
Szczegoly jej zycia poznalem dzieki wspolnym znajomym
|
sorry pomylilem sie
